Eten met diabetes is zeker niet hetzelfde als ‘gewoon’ eten. In deze blog neem ik jullie een half uurtje mee. In dit half uurtje maak ik een ‘snelle’ maaltijd klaar: een maaltijdsalade uit een pakje van de supermarkt. Je zult merken dat daar veel meer bij komt kijken, als je diabetes hebt. In deze blog leg ik uit wat ik allemaal doe voor ik ga eten, en waarom ik dat doe.
Ik at een maaltijdsalade met zalm van de Jan Linders. In deze maaltijdsalade zit onderin pasta, daarbovenop zit sla met een beetje groente. Er zit een zakje met saus bij, die een beetje zurig, maar wel lekker fris, smaakt. En natuurlijk een bakje zalm.
Ik eet de salade altijd op een bord als ik thuis ben. Dat vind ik een stuk fijner eten dan zo’n grote plastic bak. Ik gebruik de bak meestal wel om alle ingrediënten goed onder elkaar te doen, want als ik dat op mijn bord doe ligt er meestal meer salade naast het bord dan in het bord.
Voor ik begin met eten moet ik altijd precies weten wat ik ga eten. Als ik dus nog een toetje wil eten, moet ik dat vóór mijn maaltijd bepalen en afwegen. Dat afwegen doe ik normaal gesproken ook met mijn avondeten zelf, maar bij een maaltijdsalade staan de voedingswaarden precies per portie (de hele maaltijdsalade) op het etiket: dat is voor mij dus heel erg handig!
Ik at citroenkwark van Optimel. Ik eet graag producten van Optimel als nagerecht omdat die vaak een stuk minder koolhydraten bevatten. Ik mag ook gewone pudding, kwark of vla eten, maar omdat ik best vaak een nagerecht eet, vind ik het fijn dat ik op deze manier niet iedere avond een koolhydratenbom binnenkrijg.
Ik weeg mijn eten af omdat ik dan kan bepalen hoeveel koolhydraten er in mijn maaltijd zitten. Dat moet ik weten omdat de hoeveelheid insuline die ik mezelf moet spuiten, afhankelijk is van het aantal koolhydraten dat ik eet. Dat betekent: etiketten lezen…
Ik reken het aantal koolhydraten in mijn maaltijd uit. In mijn maaltijdsalade en kwark samen zit 58 gram koolhydraten. Voor een maaltijdsalade is dat best veel, maar dat komt door de pasta die onder de salade zit. Pasta bevat veel zetmeel en zetmeel is een koolhydraat.
Voor iedere maaltijd meet ik mijn bloedglucose. Mijn lichaam kan het bloedglucosegehalte zelf niet meer controleren en daarom is het belangrijk dat ik dat zelf regelmatig doe. Controleren gebeurt in principe minimaal 4x per dag, en altijd voor de hoofdmaaltijden, door middel van een vingerprikje. In de prikker zit een lancet met naaldjes, die je af kunt schieten. Dat gaat heel snel, en kan soms een beetje zeer doen.
De meter rekent mijn glucosegehalte uit. Dit moet bij voorkeur tussen de 4 en de 8 zijn. Op de meter lees je dat mijn bloedglucose 8,8 is: dat is dus een beetje aan de hoge kant.
Mijn glucosemeter kan bolusadvies geven. Dat betekent dat hij mij kan adviseren over de hoeveelheid insuline die ik moet toedienen voor mijn maaltijd. Daarvoor voer ik het aantal koolhydraten in dat ik ga eten. Bij het bolusadvies houdt de meter rekening met mijn bloedglucose. In dit geval zal de meter mij adviseren om iets meer insuline te spuiten, omdat mijn bloedglucose aan de hoge kant is: de zogenaamde correctiebolus.
De meter geeft me een advies: Pen/spuitje, insuline injecteren 7U – dat wil zeggen dat ik 7 eenheden insuline moet spuiten voor mijn maaltijdsalade, kwark en als correctie van mijn huidige (hoge) bloedglucosewaarde.
Ik injecteer 7 eenheden insuline met mijn spuit. Op de spuit draai ik bij iedere injectie een nieuw naaldje. De naaldjes zijn maar kort: ze zijn 4 millimeter. Ik spuit kortwerkende insuline voor een maaltijd, en dat doe ik in principe altijd in mijn buik (tenzij ik een jurk draag, dan spuit ik in mijn arm). Spuiten kan pijn doen. Soms doet het pijn, en krijg ik er blauwe plekken van. Gelukkig voel ik er soms ook helemaal niets van.
Nog even alle spullen opruimen, en dan…
Smakelijk eten! ♥
p.s. Als je vragen hebt, stel ze alsjeblieft. Dat mag.
Wat interessant en fijn geschreven! Super knap hoe je dat voor elkaar krijgt. Xoxo
LikeLike
Dankjewel! In dit geval valt het wel mee. Zoals ik al zei: dit is een hele simpele, zekere maaltijd voor mij. Het word pas écht ingewikkeld bij dingen als stamppot en spaghetti, of als je moet gaan gokken.
LikeGeliked door 1 persoon
Het lijkt me zo lastig om dat keer op keer allemaal te moeten afwegen. Bij ons komt diabetes voor in de familie en ik zie het daardoor ook vaak van dichtbij. Echt heel knap om te zien hoe je er mee omgaat en hoe je dit deelt. x
LikeLike
Wat een lieve reactie Esmay! Dankjewel ♥
LikeLike
Het afwegen is nog te doen, maar die naalden… Tig keer per dag prikken, ik doe het je niet na. Ben als de dood voor naalden! Je doet het goed Anne, dat aanpassen.
LikeLike
Ohhh, hahaha, wat kunnen mensen verschillen. Voor mij is afwegen echt definitly zo veel erger dan spuiten en prikken (dat prikken en spuiten wordt gewoon routine, en ik vind het wel leuk om doktertje te spelen 😉 , maar wegen en tellen blijft zo’n gedoe de hele tijd. Zeker als je moet gaan gokken)
LikeGeliked door 1 persoon
Haha, ieder mens is uniek hè. 😉 Ik heb de dokter nooit leuk gevonden, spuiten en prikken nog minder.. Brrr. Dus het is fijn dat je daar niet zo’n moeite mee hebt. :p
LikeLike